“Met de maanden vond ik het steeds interessanter worden; ik zag mezelf al staan als volwassene in een grote zaak naast mijn voorbeeld, mijn vader!” In deze blog neem ik jullie mee vanaf het moment dat ik in aanraking kwam met het kappersvak, tot heden. Van een uit de hand gelopen hobby, naar het verdienen van mijn brood en een zeventiguren bezigheid van mijn week.
Wat het kappersvak voor mij betekend?
Deze vraag kreeg ik afgelopen week van één van mijn geliefde en gewaardeerde klanten. Heel spontaan kwam er binnen een halve seconden uit mijn mond het volgende: ‘uhm, alles?’ ‘Mijn leven, momenteel’. Zonder na te denken was dat mijn antwoord. Zo een antwoord is te verwachten als je zestig à zeventig uur van de week doorbrengt in de salons. Van je hobby je werk maken, iets mooiers als dit bestaat toch niet? Je brood kunnen verdienen met iets wat je leuk vindt en gelukkig maakt.
Sinds 2013 ben ik werkzaam in ons familiebedrijf, wat ter uitbreiding al drie verhuizingen meegemaakt heeft. Als jongetje van tien jaar oud liep ik al rond in de kapsalon; nooit met de gedachte dat ik met de jaren het bedrijf misschien wel zou overnemen. Dit omdat mijn interesse als kind altijd bij het voetballen lag.
Rond mijn tiende levensjaar begon de interesse in dit vak toe te nemen doordat ik af en toe rondsnuffelde bij mijn vader in de salon. Als tienjarige hield ik mijzelf vooral bezig met haren wassen, haren opvegen, koffie en thee serveren aan de klanten en andere gerelateerde werkzaamheden. Naarmate de jaren verstreken kwamen er steeds meer werkzaamheden bij. Taken zoals het afsprakenboek bijhouden, afrekenen met klanten etc. De aan mij toegewezen taken kregen mijn volledige aandacht. Ook vond ik het heel leuk om aanwezig te zijn in de salon, de passie en plezier spatte er af!
Met de maanden vond ik het steeds interessanter worden; ik zag mezelf al staan als volwassene in een grote zaak naast mijn voorbeeld, mijn vader! De koopavonden en de zaterdagen waren de drukste dagen bij ons in de salon. Ook waren dat de dagen waarop ik aanwezig was op het voetbalveld. Op veertienjarige leeftijd wist ik al dat mijn toekomst in de kapsalon zou liggen, dus maakte ik de keuze om te stoppen met voetbal, en mijn focus te leggen op school en de kapsalon. Mijn vader vond en vindt nog steeds school altijd prioriteit één. Dat is ook de reden dat ik niet op vroege leeftijd school verlaten heb.
Na mijn middelbare school heb ik een boekhoudopleiding gedaan en vervolgens een opleiding ondernemerschap. In mijn beide opleidingen heb ik veel geleerd. Informatie welke ik tot heden nog steeds gebruik in het dagelijks leven. Wel wil ik even aangeven dat je het toch pas echt leert, als je het kan toe passen in de praktijk. Dat heb ik met de jaren ervaren.
Op mijn zestiende begon ik mijn eigen klantenkring te creëren. Helaas ging dat niet zonder slag of stoot, de jongens van de buurt, school en voetbal wisten dat mijn vader een goede kapper was. Maar ik? Nee hoor, ze kenden mij als de jongen die gek was van voetbal en iedereen aan het lachen maakte in de klas. Toch waren er een paar jongens die wisten dat ik af en toe bij mijn vader in de kapsalon was en daardoor het wilden proberen.
Ik gaf de jongens de garantie wanneer ik het niet goed deed, dat mijn vader het zou herstellen voor hen. Na drie pogingen zelfstandig knippen, kwam mijn vader er al snel achter dat ik er wel degelijk feeling voor het kappersvak had. Nadat ik dat gehoord had, wilde ik alleen maar meer en meer knippen. Rond mijn zeventiende levensjaar kon ik met trots zeggen dat ik mijn eerste vijftig vaste klanten opgebouwd had. 2015 was het jaar dat mijn jongere broertje begon met knippen, onder leiding van mij. Ik zag veel van mijzelf terug in hem; een jonge jongen die niet vies was van hard werken, die alles al voor ogen had en gemotiveerder en meer gedisciplineerd was als negentig procent van zijn leeftijdsgenoten.
Oh, wat vond ik het fijn om hem zo te werk te zien gaan!
Door goede begeleiding van mijn vader en mij kreeg Aiman het knippen van heren snel onder de knie. Dat loonde zich met veel vaste klanten en mooie creaties. Perfect vind je zelf niet?
13 juli, 2017 de dag dat ik mijn MBO 4 Ondernemerschap diploma behaalde; de opleiding van drie jaar die ik gelukkig versneld mocht doen. Na het behalen van mijn diploma kon ik echt fulltime in het bedrijf; datgene wat ik echter al jaren wilde. Eindelijk klaar met mijn dertig-urige schoolweek, gecombineerd met mijn twintig á vijfentwintig urige werkweek. Mijn volledige focus kon uitgaan naar het richten op de groei van ons bedrijf. Ik kon eindelijk gaan doen wat ik echt wilde, samen met mijn vader, moeder, broertjes en gewaardeerde collega’s werken in de kapsalon.
Dagen voelen als uren, de tijd vliegt voorbij als je plezier hebt in je werk.
De afgelopen jaren zijn gigantisch snel voorbij gegaan, dat komt deels door de fantastische klanten die wij hebben; zij zijn toch een grote factor in het plezier van ons werk. De klantenkring die wij hebben varieert enorm, dat komt door het enorme aanbod wat wij bieden in de schoonheids-en kappers branche. Ik hoop dat jullie een beter beeld hebben gekregen over het verloop van mijn carrière tot nu toe. Graag zie ik jullie weer in één van onze salons.
Recente reacties